Nie od dzisiaj wiadomo, że sport to samo zdrowie. Ludzie uprawiający sport cieszą się lepszą formą i zdrowiem zarówno fizycznym jak i psychicznym.  Sport pomaga ma także pozytywny wpływ na kształtowanie się charakteru. Sport jest skutecznym narzędziem wychowawczym.

O znaczeniu aktywności fizycznej w procesie wychowania mówili już starożytni, m.in. Arystoteles i Platon, którzy podkreślali, że sport wpływa nie tylko na ciało, ale ma także kluczowe znaczenie w kształtowaniu charakteru i moralności. Istotną rolę odgrywa formowania prawidłowych nawyków i postaw związanych z dyscypliną, wytrwałością, z zasadami współzawodnictwa oraz dbałością o zdrowe ciało. Im później dziecko rozpoczyna przygodę z aktywnością fizyczną, tym trudniej wytrwać mu w postanowieniu regularności i trenować nieprzyzwyczajone do wysiłku ciało. Jeżeli jednak uda nam się zarazić małe dziecko „bakcylem” uprawiania sportu, jest szansa, że dobre nawyki pozostaną mu również w wieku dorosłym.

Dla dzieci od 6 do 17 roku życia Światowa Organizacja Zdrowia rekomenduje przynajmniej 60 minut dziennej aktywności o średnim lub intensywnym natężeniu. Badania przeprowadzone w polskich szkołach pokazują, że jedynie ok ¾  uczniów uczestniczyło we wszystkich lub prawie wszystkich lekcjach WF, a ponad 10% brało udział jedynie w połowie zajęć. Duża liczba uczniów skorzystało ze zwolnienia wypisanego przez rodziców. Uniemożliwia to osiągnięcie przez dzieci zalecanego poziomu aktywności fizycznej.

Ćwiczenia fizyczne w szkole, czy poza nią, są niezbędne do prawidłowego rozwoju. Regularne podejmowanie aktywności fizycznej przynosi zdrowotne korzyści takie jak zachowanie prawidłowej wagi, wykształcenie nienagannej postawy ciała, czy zmniejszenie szans na pojawienie się chorób cywilizacyjnych. Dzięki uprawianiu sportu dziecko uczy się także, jak dbać o własne ciało, co zdecydowanie procentuje w późniejszych latach życia.

Aktywność fizyczna sprzyja również rozładowaniu napięcia spowodowanego stresem, który jest poważnym problemem, szczególnie wśród młodzieży. WHO podkreśla pozytywny wpływ sportu w procesie redukowania symptomów niepokoju i depresji. Regularne ćwiczenia fizyczne przyczyniają się też do poprawy wydolności układu oddechowego i układu krążenia, a to ma znaczenie w poprawie koncentracji i pamięci, czyli wpływa bezpośrednio na wyniki nauczania.

Sport uprawiany regularnie ma ogromny wpływ na to, jakim człowiekiem w przyszłości stanie się nasze dziecko. Dzieje się tak dlatego, że poprzez sport wyrażają się wartości, które dorośli nie zawsze potrafią przekazać dzieciom werbalnie. Dziecko poprzez ćwiczenia w naturalny sposób uczy się wytrwałości, dokładności, systematyczności, a także zasad współżycia społecznego i fair play. Uprawianie sportu sprzyja także wszechstronnemu rozwojowi dziecka, jednocześnie niwelując skrajny indywidualizm i egoizm.
Sport ma też niebagatelny wpływ, jeśli chodzi o kształtowanie poczucia pewności siebie, świadomości samo decydowania o sobie i asertywności. Ma to ogromne znaczenie szczególnie dla nastolatków – dorastające dziecko, które poprzez sport wypracowało asertywną postawę, ma mniejsze szanse na ugięcie się pod presją rówieśników i sięgnięcie np. po używki, aby przypodobać się grupie.

Do całej palety korzyści wynikających z uprawiania sportów należy zaliczyć też umiejętność obiektywnej oceny swoich zdolności i radzenia sobie z porażkami, które w sporcie są nieuniknione. Kształtuje to w dziecku większą odporność na krytykę, a tak przystosowany młody człowiek staje się bardziej zaradny życiowo i zahartowany na przeciwności losu.

Najlepszą metodą na wprowadzenie dziecka w świat aktywności fizycznej jest uprawianie sportu razem z nim. Nawet najciekawsze sportowe zajęcia pozalekcyjne i najmodniejsze sportowe gadżety nie zachęcą dziecka do sportu tak, jak wspólny czas spędzony aktywnie w gronie najbliższych. Warto spróbować wspólnej jazdy na rowerze, nartach czy rolkach. Można organizować piesze wycieczki czy spacery. Efekty uprawiania sportu w rodzinnym gronie z pewnością przełożą się na wzrost formy wszystkich członków rodziny, a także zbliżą ich do siebie i wzmocnią poczucie więzi rodzinnej.

Źródła:

1. Mazur P., "Wychowanie poprzez sport. Wielość spojrzeń i doświadczeń", Chełm 2014
2. PNS Pentor na zlecenie Procter&Gamble, "Postawy Polaków wobec sportu", Warszawa 2012
3. „Global Recommendations on Physical Activity for Health”, World Health Organization 2010
4. Woynarowska B., Mazur J., Oblacińska A., „Uczestnictwo uczniów w lekcjach wychowania fizycznego w szkołach w Polsce”, Hygeia Public Health, 50(1) , Poznań 2015
5. http://www.junior.sport.pl/junior/1,143109,17389314,7_powodow__dla_ktorych_dzieci_powinny_uprawiac_sport.html

opracował:

M. Lewandowski

Jest to pytanie trudne i nie ma na nie jednoznacznej odpowiedzi. Proces wychowania dla każdego dziecka jest procesem skomplikowanym i indywidualnym. Opiera się na bardzo wielu elementach kształtujących młode osobowości. Jednym z wielu czynników mających wpływ na wychowanie dzieci jest środowisko kulturowe, kontakt dzieci z dobrami kultury. Wśród dóbr kultury, z którymi dziecko spotyka się każdego dnia znajduje się telewizja, czasopisma, gry komputerowe, dyskoteka, itp.

Ani rodzice, ani w większości nauczyciele nie dorównują prezentowanym w tych dobrach wzorcom osobowym. Należy także pamiętać, że w okresie dojrzewania trudno jest młodzieży zaakceptować pewne rozwiązania, które proponują im rodzice, nauczyciele. Sytuacje te rodzą stresy i frustrację. Następuje rozluźnienie więzi rodzinnych.

Dochodzi do konfliktów między rodzicami, a także między rodzicami i dziećmi. Fakty te rodzą przemoc, agresję, doprowadzają do przestępczości.

Wielu rodziców i wychowawców zadaje sobie pytanie: dlaczego tak się dzieje? Otóż każde dziecko, nastolatek, pragnie miłości, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa, pewności, że komuś  na nim naprawdę zależy. Brak zaspokojenia wymienionych potrzeb rodzi poczucie niedowartościowania, bezradności, beznadziejności, niską samoocenę, zaburzenia własnej osobowości. Jeśli dzieci nie znajdą zaspokojenia wymienionych potrzeb w domu rodzinnym, to będą ich szukać poza nim. Efekty tego są łatwe do przewidzenia.

Co więcej należy robić, aby nie dopuścić do takiej sytuacji i poprawić relacje rodziców z dziećmi:

*        Pierwszym krokiem w tym kierunku jest prośba. Prosząc dziecko okazujemy mu, że szanujemy jego uczucia i opinie.

*        Następnie należy nauczyć się dziecko aktywnie słuchać, rozpoznawać, wyrażać  i akceptować jego uczucia oraz swoje.

*        Trzeba nauczyć się radzić sobie z trudnymi uczuciami, takimi jak: złość, lęk, niechęć.

*   Nieodpowiednie i niepożądane zachowania dziecka musimy umieć modyfikować, lecz bez stosowania przemocy, czyli mądrze i skutecznie je karać, metodą uczenia dziecka ponoszenia konsekwencji własnych zachowań.

Jeśli zmuszeni jesteśmy dziecko karać, to kara powinna być sprawiedliwa i adekwatna do czynu. Nie może ona naruszać godności dziecka. Musi być wyrażona z miłością. Kara musi być zrozumiała dla dziecka i stopniowalna.

Musi również nastąpić sprawdzenie wykonania kary. Następnie należy dziecku wybaczyć i wyrazić wiarę w jego poprawę. Ale pamiętajmy, że z karami należy postępować bardzo ostrożnie, bowiem mogą one przynieść więcej krzywdy, aniżeli sukcesów wychowawczych.

Pamiętajmy, że brak nagrody też jest karą! Musimy umieć umiejętnie nagradzać. Krytyka i pochwała musi być oddzielona od nagrody i kary. Trzeba nagradzać konkretnie za coś (a nie „na odczepnego”).

Bardzo złą formą miłości do dziecka jest zaborczość wobec niego, realizowana często przez nadmierne kontrolowanie, manipulowanie lub szantaż emocjonalny, bowiem w ten sposób rodzic trzyma dziecko w stanie ciągłej od siebie zależności, tak traktowane dziecko staje się uległe i jest łatwą zdobyczą dla autorytatywnych przywódców grup nieformalnych czy sekt.

Najtrudniejszym zadaniem dla dorosłych jest nauczenie dziecka jak radzić powinno sobie z własną złością. Większość rodziców reaguje na dziecięcy gniew w sposób niewłaściwy, sądząc, iż jest to coś niedopuszczalnego i powinno być wyplenione z pomocą dyscypliny i kar. Zdławiona złość gromadzi się w podświadomości dziecka i zaczyna ono wyrażać ją poprzez agresję bierną. Takie dziecko na pewno nie będzie umiało radzić sobie ze swoją złością.

Dorośli mają wpływ na rozwój u dzieci agresji biernej, szczególnie przez swą niecierpliwość, niedotrzymywanie słowa, krytykowanie, lekceważenie, wyśmiewanie i drażnienie oraz przez własną złość!

Dzieci nie umieją się bronić przed złością rodziców, która wnika w nie, a następnie musi znaleźć gdzieś ujście i znajduje najczęściej w zachowaniach agresywnych.

Jak sobie radzić z tym problemem?

Otóż należy nauczyć dziecko wyrażania swych frustracji w sposób asertywny. Znaczy to między innymi, że dziecko należy nauczyć w równym stopniu respektowania zarówno praw własnych jak i innych ludzi, aby w rezultacie mogło otwarcie i bez poczucia winy wyrażać swoje opinie, poglądy, emocje, nie „niszczyło” drugiej osoby, lecz okazywało jej szacunek.

O ile dzieciom zabraknie rodzicielskiego wychowania przyjmą one to co niesie im nasza „cywilizacja”. Dlatego też należy jak najwięcej czasu spędzać ze swoimi dziećmi, rozmawiać z nimi, swoim zachowaniem dawać dobry przykład, podsuwać im mądre teksty, zawierające głębokie treści moralne, pobudzające wyobraźnię dziecka i wywołujące najszlachetniejsze odczucia.

Wychowawcy gr IV

            Na koniec roku kalendarzowego 29 grudnia, udało się jeszcze zorganizować jedno spotkanie w ramach projektu „ZUL”. Spotkanie poprowadzili artyści  z Łowicza. Zajęcia były interesujące i ciekawe. Nie mniej jednak  wymagały od uczestniczek  projektu  pewnej  umiejętności i sprawności  fizycznej. Umiejętność ta polegała  na  mocnym wiązaniu witek brzozowych, układaniu  na obręczy i dokładaniu kolejnych wiązek tworzących całość. Następnie  gałązki należało  formować i precyzyjne  wiązać w całości cienkim drutem, co do łatwych nie należało.  Dziewczęta które miały problemy  natury  technicznej jak  poprawnie trzymać, korzystać z narzędzi otrzymały fachową pomoc. W pracach wiklinowych wtórowały nam nasze pupile, psiaki które miały frajdę, zabawę  ściągając  witki brzozowe ze stołu, następnie gryzły je i łamały na drobne kawałki. Dziewczęta patrząc na  poczynania Sonii i Luny  też się relaksowały. Efekt końcowy wyplatania wianków  zaskoczył nas wszystkich. Wianki prezentują się doskonale, są  ciekawą dekoracją w sypialniach dziewcząt.   

                                                                                                                                         Koordynator

                                                                                                                                        Ewa Grzywacz

Miłą niespodziankę sprawiła nam Pani  Monika Deja. W dniu 18 grudnia 2020r podczas wyjazdu dziewcząt do domu, pani Monika przywiozła prezenty wcieliła się w rolę „Mikołaja” i rozdawała paczki. Uczestnikami tego spotkania  były  wychowanki które brały udział w zajęciach z projektu „ZUL”. Dziewczęta były mile zaskoczone, i zadowolone,  my również przygotowałyśmy dla pani Moniki  prezent „niespodziankę”. Na zakończenie miłego  spotkania złożyłyśmy sobie życzenia i zrobiłyśmy wspólne zdjęcie.

                                                                                                                                    Ewa Grzywacz

    W dniu 16 grudnia 2020r. w MOW w Załuskowie jak co roku odbyło się Spotkanie Wigilijne, w którym uczestniczyły wychowanki, członkowie Rady Pedagogicznej oraz Ksiądz tutejszej Parafii. Wychowanki pod kierunkiem organizatorów - przygotowały i przedstawiły montaż słowno - muzyczny podczas którego przybliżyły tradycję świąt Bożego Narodzenia, śpiewały kolędy.                                                                                     

    Symbolicznego przełamania opłatkiem dokonała Dyrektor placówki  - Agnieszka Ambroziak.  Złożyła zebranym świąteczne życzenia, do których przyłączył się ksiądz błogosławiąc wcześniej opłatek. Po tej wzniosłej i wzruszającej chwili wszyscy zasiedli do posiłku, który składał się z tradycyjnych wigilijnych potraw. W pięknej świątecznej scenerii przy brzmieniu kolęd przybył Mikołaj. Ku wielkiej uciesze dziewcząt wręczył im atrakcyjne zestawy kosmetyków i innych upominków przekazane przez firmę kosmetyczną Marion. Sponsorem było również Nadleśnictwo Łąck, które przekazało choinki. Pierwszym zaś gościem tego dnia była starosta powiatu Jolanta Gonta, która również przekazała wychowankom życzenia i czekolady.

                     Organizatorzy i Dyrekcja

W wychowywaniu nie da się uniknąć konfliktów. Zwykle najbardziej burzliwy okres dla rodziny to okres dorastania dziecka. Nastolatek podważa autorytet, sprawdza zasadny i granice stawiane przez rodziców, próbuje wywalczyć dla siebie określone przywileje.

W sytuacjach konfliktu z nastolatkiem rodzice mają trzy możliwości postępowania:

1) Narzucenie swojego zdania – dorośli oczekują, że dziecko się podporządkuje, ale gdy opiekunowie narzucają coś siłą nastolatkowi, ten zwykle reaguje złością, buntuje się lub wykonuje polecenie niedbale. Nawet jeśli w konkretnej sprawie opór dziecka zostanie przełamany, konflikt będzie narastał.

2) Ustępowanie – dorośli liczą, że ustępowanie dziecku zapobiegnie konfliktowi. Przyzwyczajony jednak do ciągłych ustępstw nastolatek wymusza, wybucha histerią lub wściekłością zawsze gdy pojawią się trudności. W efekcie nie liczy się z  uczuciami i potrzebami innych, co prowadzi do odrzucenia go przez rówieśników.

3) Wspólne rozwiązanie problemu – daje możliwość ustalenia satysfakcjonującego rozwiązania dla wszystkich. Nastolatek ma większą motywację do wywiązywania się z umowy, gdy bierze udział w podejmowaniu decyzji i zwykle trzeba rzadziej przypominać mu o czymś czy pilnować go. W ten sposób z rodzicami ćwiczy rozwiązywanie problemów, co może wykorzystać w innych przypadkach. Istnieją wyjątkowe sytuacje, gdy młody człowiek musi podporządkować się autorytetowi rodziców. Dotyczy to sytuacji zagrażających zdrowiu lub bezpieczeństwu nastolatka. W takich chwilach dorośli powinni jasno i stanowczo przedstawić swoje zdanie i uzasadnić je. Dzieci, które z reguły są włączane w omawianie konfliktów przejawiają mniejszą złość i agresję, są spokojniejsze, mają większe poczucie kontroli i własnej wartości.  

Wydaje się proste, ale jak to skutecznie i efektywnie zrobić? Należy pamiętać o kilku istotnych sprawach:

• Nazwanie i opisanie problemu/konfliktu – zawsze należy pamiętać, by mówić o sobie i swoich uczuciach, nie atakować, tylko wyrażać swoje zdanie na dany temat.
• Burza mózgów – obje strony wymyślają różne rozwiązania – najpierw jedna osoba, później druga. Dopóki ktoś ma jeszcze jakiś pomysł, żadne rozwiązanie nie jest oceniane.
• Wspólne rezygnowanie z rozwiązań złych choćby dla jednej osoby. Należy pamiętać, by decydować się na najlepsze rozwiązanie, które zadowala wszystkich. Jeżeli nie ma takiego rozwiązania, można poszukać dodatkowych warunków, jakie miały by być spełnione, by jedno z rozwiązań stało się akceptowalne.
• Ustalenie szczegółów rozwiązania – co, kiedy, kto, jak często, co może sprawić kłopot, co się stanie jeśli (nie) zostanie zrobione.
• Powtórzenie głośno rozwiązania, może ono zostać zapisane.
• Sprawdzenie czy rozwiązanie się sprawdza, czy wszyscy są zadowoleni np. po tygodniu testowania rozwiązania.

Powyższa metoda rozwiązywania konfliktów wymaga wielokrotnego przećwiczenia. Na początku może ona wydawać się nienaturalna, ale z czasem będzie wychodzić „automatycznie”.

Wychowawcy gr III

W dniu 13.12.2020r. odbył się konkurs pt. „COOL – turalna grupa”. Celem konkursu było kształtowanie wiedzy na temat savoir-vivre.

     Zajęcia były zaadresowane do wszystkich grup wychowawczych. Po powitaniu społeczności Ośrodka i wprowadzeniu do tematyki spotkania wygłoszono prelekcję, podczas której poruszono problematykę zachowania się przy stole oraz w miejscach publicznych, doboru odzieży stosownie do okoliczności oraz potrzeby używania zwrotów grzecznościowych.

     Kolejną częścią spotkania było rozwiązanie testu wiedzy poruszającego wyżej wymienioną problematykę. Po wykonaniu tego zadania lider każdej grupy miał za zadanie zaprezentować wyniki grupowej pracy.

       Po dyskusji na temat efektów pracy wychowanek przeszedł czas na wnioski, które mamy nadzieje utrwalą się w zachowaniu podopiecznych.

       Rozstrzygnięciu konkursu miało miejsce w dniu 17.12.2020r. Wygrała grupa III. Kolejne miejsca zajęły: grupa II oraz grupa V.

      Zwycięzcą gratulujemy!

 Dziewczęta z naszej placówki cyklicznie spotykają  się na warsztatach plastycznych prowadzonych przez panią Monikę z  „Ziarna”. W miesiącu listopadzie i grudniu 2020r. odbyło się 6 spotkań w ramach programu „ZUL”. Spotkania miały miejsce w godzinach popołudniowych, aby  dziewczęta miały  dużo czasu na wykonanie ciekawych misternych prac plastycznych. Wychowanki uczyły się jak należy dobierać kolorystycznie farby, układać kompozycje kwiatowe, robiły podkłady do bombek jak również poznały tajniki stolarskie. Najbardziej  interesowały się możliwością lakierowania figurek z gliny, praca była dość żmudna i wymagała cierpliwości ze strony dziewcząt. Figurki łatwo można było uszkodzić więc ostrożność przy pracy była bardzo wskazana. Prace należało wypalić w piecu  a następnie kolejny raz pomalować, efekty wizualne prac był  bardzo zadawalające co widać na przedstawionych zdjęciach. Wszystkie prace będą rozdane w formie prezentów znajomym  i rodzinie.

                                                                                                                           Ewa Grzywacz

W piątek 11 grudnia na kolejnych warsztatach, dziewczęta robiły ciekawe drewniane szkatułki. Sztuka polegała na odpowiednim doczyszczeniu drewna, położeniu kolejnych warstw lakieru , farby, kleju.  Ciekawa stylizacja szkatułek dopełniła całości. Dziewczęta miały możliwość poznania decoupage prace były bardzo efektowne.

                                                                                                                    Ewa Grzywacz

W naszej placówce prowadzone były ciekawe formy zajęć warsztaty  plastyczne, sztuka malowania na szkle, oraz lepienie z gliny. Zajęcia odbyły się w ramach  programu „ZUL”. Nasze wychowanki bardzo chętnie i aktywnie uczestniczyły  w proponowanych zajęciach. Warsztaty prowadzone były przez artystkę  plastyczkę panią Kasię z Płocka, która udostępniła wszystkie niezbędne  materiały plastyczne. Zadanie polegało na rzeźbieniu aniołów, zwierząt, roślin i innych motywów świątecznych. Natomiast sztuki malowania na szkle uczyła pani Beata z fundacji „Ziarno”. Ta forma zajęć wymagała  od dziewcząt dużej koncentracji cierpliwości oraz umiejętności planowania poszczególnych elementów i estetycznego wykończenia pracy. Dziewczęta wykonały ciekawe prace, będą w formie prezentów dla znajomych i rodziny.                                                                                                                                     

                                          Ewa Grzywacz                                                                                                                                                  

      Dnia 10 listopada 2020r., w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym „Dom na Szlaku” im. gen. Tadeusza Kutrzeby w Załuskowie, dziewczęta uczestniczyły w akademii z okazji 102 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.

     T tym roku obchodzimy 102 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Po ponad 100 latach pod rozbiorami, Polska odzyskała wolność wraz z końcem pierwszej wojny światowej  w 1918 roku.

     Święto narodowe 11 listopada wprowadziła ustawa Sejmu w 1927 roku. Dzień ten pozostawał oficjalnie świętem państwowym do roku 1944. Rok później komunistyczne władze ustanowiły święto 22 lipca- w rocznicę ogłoszenia manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Dzień ten pozostawał świętem państwowym w PRL. Święto 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm w 1989 roku.

     Wychowanki recytowały wiersze i śpiewały pieśni patriotyczne, które pozwoliły zrozumieć rozterki i uczucia walczących o niepodległość. Dzisiaj mamy wolną i niepodległą Polskę. Polskę, o którą  walczyły pokolenia oddając w tej walce często wartość najcenniejszą – swoje życie.

      Obchody 11 listopada to właśnie nasz szacunek dla tych wielkich, często bezimiennych bohaterów, to nasz hołd składany w postaci pamięci czasu minionego. To nasz moralny obowiązek jako Polaków i jako ludzi szanujących wolność narodów.

     To Święto sprawia, że w zabieganym życiu stajemy na chwilę i wspominamy naszych dziadków i pradziadków walczących o wolność, dzięki którym żyjemy dzisiaj w wolnej Polsce.

Anna Przewoźna

Marzena Dybiec

                                                                                                                                      Aneta Gąsior

Mimo naszych starań dorastające dzieci rzadko zachowują się tak, jakbyśmy chcieli. Wciąż stwarzają sytuacje, które nas niepokoją. Młodzi ludzie zmieniają zachowania, nawyki i sposób bycia. Przebywają gdzieś do późnych godzin nie wiadomo z kim, nie uczą się tyle, ile naszym zdaniem powinni, zaniedbują swoje zainteresowania, nie chcą z nami rozmawiać. Wchodzą w nowy okres życia, naśladują starszych, chcą upodobnić się do kolegów. To problemy związane z okresem dorastania i są one naturalnym elementem rozwoju, chociaż mogą nam się nie podobać. Dlatego nie zawsze należy reagować na każdą zmianę w zachowaniu dziecka paniką, bo nie musi ona oznaczać, że nasze dziecko jest zagrożone narkomanią. Są jednak sytuacje, których nie wolno bagatelizować.

Oznaki kontaktu z narkotykami –na co powinieneś zwrócić uwagę:

Nagła uogólniona zmiana osobowości:

- zmiany nastroju, dziecko staje się bardziej drażliwe, skryte, nieprzewidywalne, wrogie, depresyjne, odmawia współpracy, staje się bardziej apatyczne, ponure, zamyka się w sobie, częściej reaguje złością, staje się przewrażliwione, nerwowe, lękowe, może się stać mniej wrażliwe, czułe, kochające, pomocne

- pojawia się lekceważenie i łamanie reguł obowiązujących w domu, dziecko unika poważnych rozmów z rodzicami, narastają konflikty z rodzicami lub rodzeństwem

- dziecko zamyka swój pokój na klucz, nie życzy sobie wchodzenia do swojego pokoju, akcentuje potrzebę prywatności

- pojawiają się zmiany w kontaktach koleżeńskich, urywają się bliskie dotąd przyjaźnie, zmienia grono przyjaciół, ale nie przedstawia swoich nowych kolegów rodzicom, staje w obronie użycia narkotyków przez innych

- pojawia się malejące zainteresowanie nabywaniem wiedzy i umiejętności, dziecko traci zainteresowanie szkołą, sportem i ulubionymi zajęciami, porzuca dotychczasowe zainteresowania

- rozwija się niska samoocena, poczucie beznadziejności i bezradności, poczucie osamotnienia, dziecko wyobcowuje się ze swego środowiska i zamyka się w sobie

- dziecko zaczyna kłamać, na każdą okoliczność ma dobrą wymówkę, udziela mętnych, wymijających i niekonkretnych odpowiedzi w kwestiach dotyczących własnego zachowania.

Wygląd zewnętrzny i stan zdrowia:

- szybkie wychudzenie lub nagły wzrost masy ciała, odbiegające od normy rozwojowej zahamowanie wzrostu, nagły i potężny przyrost wagi mięśniowej

- częściej niż dawniej zaczynają się pojawiać problemy ze zdrowiem (przeziębienia, grypy, bóle żołądkowe, bóle klatki piersiowej, bóle głowy, przewlekły kaszel)

- dziecko jest stale zmęczone, odczuwa ogólny spadek energii, ma złe samopoczucie rano, lepsze po południu

- oczy –przekrwione, napuchnięte lub szklane, opadające powieki, objawy senności, brak kontroli nad ruchami gałek ocznych, zamazane lub podwójne widzenie, objawy zapalne, nadmiernie zwężone lub rozszerzone źrenice nie reagujące na światło

- nos –objawy uczulenia lub kataru, krosty wokół nozdrzy, kichanie, krwawienie z nosa

- jama ustna –suchość w ustach, częste oblizywanie warg językiem, oddech z zapachem alkoholu, marihuany, nikotyny

- skóra – ślady po wstrzyknięciach wzdłuż żył, noszenie koszul czy bluzek z długimi rękawami i kołnierzykami nawet w gorące dni, nadmierna potliwość, zimna i wilgotna skóra, swędzenie i pieczenie skóry, nagłe pojawienie się trądziku, zażółcenie skóry i białek oczu, czerwone plamy na ciele, niejasnego pochodzenia ściemnienie skóry

- dziecko manifestuje nowy styl ubierania się i nową fryzurę, może pojawić się utrata zainteresowania swoim wyglądem i obniżona dbałość o higienę osobistą.

Co robić, gdy okaże się, że chodzi o narkotyki:

Gdy masz pewność, że chodzi o narkotyki – zacznij działać, bo problem sam się nie rozwiąże. Nie działaj jednak pod wpływem emocji, nie rozpoczynaj rozmowy, gdy dziecko jest odurzone. Przygotuj się do rozmowy, zadbaj o to, by każde z was miało czas na tę rozmowę. Wysłuchaj co dziecko ma do powiedzenia na swoją obronę, ale nie daj się zwieść łatwym tłumaczeniom. Nie ufaj zapewnieniom, że znaleziony w jego pokoju narkotyk należy do kolegi. Nie daj się przekonać, że teraz taka moda i wszyscy biorą narkotyki. Nie uważaj za mniejsze zło, jeżeli mówi, że to „tylko trawka”. Nie obwiniaj się, kiedy mówi, że bierze z powodu kłopotów rodzinnych. Jeżeli zbadasz, że był to incydent –daj mu szansę, nie traktuj jak narkomana. Porozmawiaj o konsekwencjach i zagrożeniach z powodu narkotyków, a także na temat presji i manipulacji ze strony grupy biorącej narkotyki. Powiedz, że złamało zasady, zawiodło twoje zaufanie i jak źle się z tym czujesz. Ustalcie nowe reguły i stosuj zasadę „ograniczonego zaufania” dopóki nie upewnisz się, że wszystko jest w porządku. Jeżeli stwierdzisz, że dziecko ma już problem z powodu narkotyków, skorzystaj z pomocy specjalistów. Zdobądź adresy poradni lub specjalistów w zakresie uzależnień, którzy pomogą tobie i dziecku poradzić sobie z problemem. Wspólnie z terapeutą i dzieckiem ustalcie reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj. Nie chroń dziecka przed konsekwencjami jego zachowań. Jeżeli się nie uczyło, może nawet nie zdać. To konieczny element dochodzenia do zdrowia. Nie usprawiedliwiaj nieobecności, nie tłumacz dziecka przed nauczycielami, znajomymi i rodziną. Nie wstydź się i nie ukrywaj za wszelką cenę tego problemu –to przecież może się zdarzyć w każdej rodzinie. Jeżeli dziecko podejmie terapię, będzie potrzebowało od was dużo cierpliwości, zrozumienia i wsparcia.

Co warto wiedzieć i robić, aby chronić dziecko przed narkotykami:

- znać prawa rządzące rozwojem dziecka,

- wiedzieć jak budować dobry kontakt z dzieckiem,

- znać powody, dla których młodzi sięgają po narkotyki,

- być konsekwentnym w przestrzeganiu zasad,

- mieć rzetelną wiedzę na temat narkotyków.

Skutki prawne związane z naruszeniem przepisów ustawy z dn. 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii:

- Posiadanie narkotyków zagrożone jest kara więzienia do lat 3, a posiadanie znacznej ilości narkotyków zagrożone jest kara więzienia do lat 5i grzywną

- Produkcja narkotyków zagrożona jest kara więzienia do lat 3. W przypadku produkcji znacznej ilości narkotyków przestępstwo zagrożone jest grzywną i kara więzienia na czas nie krótszy od lat 3

- Handel narkotykami zagrożony jest kara więzienia do lat 10

- Udzielanie narkotyków, albo nakłanianie do ich użycia zagrożone jest kara więzienia do lat 5.

Źródło:

B. Jabłońska, D. Muszyńska, Poradnik dla rodziców Bliżej siebie dalej od narkotyków, Wydawca: Krajowego Biur ds. Przeciwdziałania Narkomanii.

D. Muszyńska, T. Zakrzewski "Nasze dzieci i narkotyki -Poradnik dla rodziców" –broszura, wydawca: Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii.

D. Carter i T. Steve „Jak rozpoznać że dziecko sięga po narkotyki”, Wydawnictwo Elma Books 1994r.

Wychowawcy gr II

Już po raz kolejny nasza szkoła uczniowie i nauczyciele przystąpili do ogólnopolskiej akcji „Szkoła do hymnu”. 10 listopada 2020r. w ostatni dzień roboczy przed Narodowym Świętem Niepodległości o symbolicznej godzinie 11:11. Wszystkie uczennice, nauczyciele odśpiewali cztery zwrotki „Mazurka Dąbrowskiego”. Wszyscy byliśmy zjednoczeni w  tym ważnym dniu  dla naszego narodu.

                                                                                                                                            Ewa Grzywacz

W naszej placówce gościliśmy reżysera łódzkiej filmówki pana Jędrzeja. Pan reżyser poprowadził cykl zajęć aktorsko-animacyjnych które miały na celu nauczyć dziewczęta asertywności aktywności i kreatywności. Spotkania prowadzone były w czasie wolnym od zajęć lekcyjnych. Zajęcia prowadzone były w ramach programu „ZUL” we współpracy z „Gospodarstwem Ekologicznym Ziarno” z Grzybowa. Reżyser przedstawił i omówił poszczególne etapy gry aktorskiej zachęcił dziewczęta do tworzenia własnych scenek rodzajowych, z uwzględnieniem  wcześniej przedstawionych uwag. Zadanie nie było łatwe gdyż dużą przeszkodą była nieśmiałość, dziewcząt pokonanie bariery wyjścia na scenę. Zadanie końcowe polegało na wylosowaniu  karty ról następnie e jej w parze, podsumowanie  ocena przez koleżanki i reżysera. Końcowym etapem był wspólny śpiew przy gitarze.

                                                                                                                       Ewa Grzywacz

Liceum Ogólnokształcące Specjalne w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Załuskowie

Załusków 8, 96-521 Brzozów, woj. mazowieckie

Zamawiający zwraca się z prośbą o przedstawienie oferty cenowej na zakup i dostawę pomocy dydaktycznych dla potrzeb realizacji Rządowego programu - „Aktywna tablica” zgodnie z  specyfikacją zawartą w załaczniku:

W ramach dostawy urządzeń wykonawca musi zapewnić transport urządzeń we wskazane miejsce (szkoła), zainstalować i uruchomić urządzenia oraz przeszkolić użytkowników (co najmniej dwie osoby).

Do oferty należy dołączyć specyfikacje proponowanych urządzeń

Oferta powinna być dostarczona osobiście lub przesłana za pośrednictwem: poczty, kuriera - pod adres:   Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy „Dom na Szlaku” im. Gen. T. Kutrzeby, Załusków 8, 96-521 Brzozów lub wysłana mailowo na adres  mow-zalusków@mow.domnaszlaku.pl do dnia 30 listopada 2020r  do godz. 10.00 (decyduje data wpływu).

Osoba do kontaktu: Gałuszewski  Mirosław, adres e-mail mow-zaluskow@mow.domnaszlaku.pl,

Szczegóły w załączniku

Dokument Pdf w załącznikuScan_Zapytanie_Ofertowe_Aktywna_tablica_2020.pdf

.Zalacznik_nr_1_do_zapytania_ofertowego.docx

20 października 2020r., odbył się uroczysty apel, na którym pani dyrektor Agnieszka Ambroziak wręczyła, uczestnikom konkursu dyplomy i nagrody rzeczowe. Konkurs plastyczny pt. „Malin dzban”  odbył się  w miesiącu  wrześniu, tematycznie nawiązywał  do „Balladyny” Juliusza Słowackiego. Do konkursu w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa  przystąpiło wiele spośród naszych wychowanek. Komisja oceniła prace konkursowe i  wyłoniła trzy nagrody, oraz dwa wyróżnienia. Pierwsze miejsce otrzymała praca Oliwii Pawlik, drugie miejsce Dominiki Lipińskiej, trzecie Wiktorii Zawalskiej. Wyróżnienia otrzymały Marika Wiśniewska i Oliwia Flont.                                                                                                                             

Ewa Grzywacz

19 października 2020 roku w naszej placówce gościliśmy Jego Ekscelencję Biskupa Wojciecha Osiala. Wizyta była kontynuacją zaplanowanej w dniach 18 – 19 października wizytacji Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Iłowie.

Ksiądz biskup Wojciech przybył do nas wraz z księdzem proboszczem Krzysztofem Boruckim o godzinie 11.45. Najpierw został powitany przez panią dyrektor Agnieszkę Ambroziak, po staropolsku chlebem i solą. Następnie wychowanki naszego Ośrodka pod kierunkiem p. Katarzyny Krzemińskiej i p. Ewy Grzywacz przedstawiły montaż słowno-muzyczny pt. XX DZIEŃ PAPIESKI-TOTUS TUUS.

Po akademii głos zabrał nasz Gość – ks. Bp Wojciech Osial. Zwracając się do uczennic naszej szkoły prosił, aby dokonywały przemiany swojego życia i zawsze dążyły ku zbawieniu.

Następnie wspólnie z zaproszonymi gośćmi odśpiewaliśmy Barkę.

Uwieńczeniem całej uroczystości był obiad i papieskie kremówki.

Katarzyna Krzemińska

Ewa Grzywacz

Okres dojrzewania nie należy do najłatwiejszych, zarówno dla nastolatków- dla których to czas wielu zmian, jak i dla ich rodziców. Jak zatem go przetrwać i nie stracić przy tym dobrej relacji na linii rodzic - dziecko? Jakimi zasadami powinni kierować się rodzice nastolatków, aby wprowadzić ich mądrze w dorosłość. Jak postępować z nastolatkiem? Jeśli wydaje ci się, że okres nastoletni twojego dziecka może cię przerosnąć, zastosuj się do naszych wskazówek.

1. Akceptuj

 Dla dziecka bardzo ważne jest to, że niezależnie od tego, jakie jest i co robi, ty je akceptujesz i jesteś z nim. Niech twoja miłość nie będzie warunkowa, ale bezwarunkowa. Nie szantażuj, nie manipuluj. Igranie z emocjami nastolatki może bardzo zepsuć łączącą was więź.

2. Bądź wiarygodna

Radzisz dziecku, żeby postępowało w określony sposób, a sama zachowujesz się kompletnie inaczej? Wysyłasz w ten sposób sprzeczne sygnały i tracisz zaufanie dziecka. żeby być wiarygodna w swoich przekazach, twoje słowa powinny współgrać z czynami. Chyba zależy ci na tym, by twoje dziecko, zwłaszcza w okresie dorastania, miało do ciebie zaufanie?

3. Szanuj intymne sprawy

 Owszem, jesteś mamą i powinnaś wiedzieć jak najwięcej o swoim dziecku, ale są inne sposoby niż sprawdzanie kieszeni spodni, zaglądanie do pamiętnika czy przeczesywanie półek. Jeśli chcesz, by dziecko mówiło ci, co się u niego dzieje, otwórz się na rozmowę. Bądź przyjacielem, a nie złym policjantem.

4. Wymagasz od dziecka? Sama rób tak samo

Nie możesz uważać, że sama jesteś ponad prawem, które każesz przestrzegać dziecku. Jeśli umawiasz się z nim, że ma mówić, gdzie i z kim wychodzi, sama też nie bądź tajemnicza. Nastolatka tak samo może się o ciebie martwić i chce wiedzieć, co się z tobą dzieje. Postępuj tak w każdej sprawie - zasady równe dla wszystkich, bez wyjątku.

5. Zapewnij bezpieczną, stabilną atmosferę

Twoje dziecko nie będzie chciało otworzyć się przed tobą, jeśli nie będzie widziało w tobie ostoi. Tak samo dom ma być bezpieczną i przyjazną przestrzenią, w której panują jasne zasady i stałe przekonania. Zwłaszcza w okresie dorastania, gdy dziecko szuka własnej drogi i próbuje zrozumieć, kim naprawdę jest, powinno doskonale wiedzieć, kim są jego rodzice i jakie wartości wyznają. Jeśli ma się przed czymś buntować, musi wiedzieć, przed czym.

6. Stosuj prośby, a nie rozkazy

W końcu to twoje dziecko, a nie żołnierz. Pomyśl sama, czy łatwiej jest wykonać ci coś, kiedy jesteś o to poproszona, czy gdy ktoś każe ci to zrobić. Dlaczego niby twoje dziecko miałoby chętnie wykonywać rozkazy? Zastąp je prośbami. Staraj się jednak, by były one stanowcze, a nie wypowiadane jak błaganie, bo inaczej możesz stracić u dziecka posłuch i szacunek.

7. Bądź konsekwentna

Konsekwencja jest kluczem do sukcesu w każdej dziedzinie. Jeśli coś obiecasz - dotrzymaj słowa, choćby na drodze stanęło mnóstwo przeszkód. Jeśli wystosujesz karę - nie daj się wyprosić o jej anulowanie. Niech nastolatka wie, że twoje słowo coś znaczy i można na nim polegać oraz że nie ma obawy, że co chwila będziesz zmieniała zdanie.

8. Miej dystans do siebie

 Pozwól, by inni domownicy widzieli w tobie przyjazną, wesołą osobę. Nie bądź wiecznie poważna i perfekcyjna, zwłaszcza przy nastolatkach. Bądź po prostu prawdziwa. Dlaczego niby twoje dziecko ma za wszelką cenę uważać, że ty jesteś idealna, skoro widać gołym okiem, że nie jesteś? Pozwól sobie czasem na luz i żartuj sama z siebie. Twoje dziecko nauczy się, że dystans do siebie jest bardzo zdrowy i potrzebny. Nie zawsze trzeba być perfekcyjnym.

9. Pozwól podejmować samodzielne decyzje

Nastolatka musi uczyć się dorosłości i bardzo dobrze by było, gdyby mógł nabierać praktyki już w domu. Nie narzucaj więc, na co ma wydawać kieszonkowe, ile pieniędzy odkładać czy z jakimi ludźmi się spotykać. Możesz tłumaczyć, co dla ciebie jest ważne i jak ty byś działała na jej miejscu, ale ona musi wreszcie sama brać odpowiedzialność za swoje czyny. Jeśli będzie podejmowała wciąż złe decyzje, poniesie tego konsekwencje. Jeśli jednak wyniesie z domu wartości, którymi powinna się kierować, prędzej czy później pewnie zmieni swoje postępowanie.

10. Krytykuj i przyjmuj krytykę, chwal i doceniaj pochwały

Gdzie jak nie w domu jest najbezpieczniejsza atmosfera do tego, by być prawdziwym sobą? Powinnaś pokazać dziecku, że każdy ma zarówno wady jak i zalety. Te drugie należy pielęgnować i rozwijać, a te pierwsze korygować. Niech wie, że to, co mu mówisz, ma budować jego samoocenę i świadomość siebie, a nie powodować powstawanie kompleksów. Dlatego pozwalaj, by i ona mogła pochwalić lub skrytykować ciebie, ale w taki sposób, byś mogła nad sobą pracować i poprawić waszą relację, a nie by cię obrazić. Nie gniewaj się zatem za krytykę, naucz tylko nastolatke, by nie była ona bezpodstawna.

Wychowawcy gr I